Zarys historyczny zieleni w Czaplinku
Obecnie obserwowany kształt i udział terenów zieleni w Czaplinku jest wynikiem rozwoju terytorialno-przestrzennego, gospodarczego i społecznego, jaki ma miejsce w zasadzie od początku powstania miasta.
Rozrastająca się dzięki rozwojowi gospodarczemu osada rybacka zagarnia coraz to nowe tereny, włączając je do swej struktury. Prowadzi to do zmian ilościowych otoczenia tej jednostki miejskiej, oraz pojawieniem się grup roślinności wśród zabudowy. Powstaje w ten sposób namiastka zieleni osiedla miejskiego.
Rozwojowi przestrzennemu nieodzownie towarzyszył, wzrost areału użytków rolnych, co pociągało za sobą również, usuwanie najbliższych połaci lasów na cele rolnicze. Duży wskaźnik powierzchni rolniczych w gminie to następstwo tego zjawiska.
Usuwaniu drzew w sąsiedztwie rozwijającego się osiedla miejskiego, sprzyjała powszechność używania drewna jako podstawowego materiału opałowego i budulcowego do budowy domów, grodów, stodół itd. Kompleks zamkowy Templariuszy i później Jonnitów wykonany był głównie z drewna, co też przyczyniło się do szybkiego spalenia zamku w trakcie walk z księciem szczecińskim Świętoborem I , około roku 1376 r.
XVIII wiek, to okres znacznego rozwoju gospodarczego na Ziemi Czaplineckiej w związku z rozwojem manufaktur i doskonaleniem technik produkcji rolniczej. Zaowocowało to powstaniem kilku ładnych ogrodów obok domów najbogatszych właścicieli ziemskich.
Znaczący okres dla przestrzeni Czaplinka to wiek XIX. W tym czasie nastąpiło poszerzenie granic miasta i włącznie nowej roślinności (najczęściej lasy) w obszar miasta, na skutek budowy dróg i doprowadzeniem kolei.
Malownicze położenie miasta między jeziorami wraz z łatwą odtąd możliwością dojazdu, spowodowały, że Czaplinek zaczął być często odwiedzany przez turystów. Ówczesne władze Niemieckie szybko dostrzegły w tym nową szanse rozwoju miasta, po tym jak słabe ziemie rolnicze nie przynosiły konkretnych korzyści Czaplinkowi. Przyjęcie nowej funkcji, ośrodka turystycznego zaowocowało poprawą terenów zieleni pod względem jakości i ilości. Wykonano szereg nasadzeń przyulicznych, założono dużo zieleńców w postaci kwietnikow, różanek, trawników i grup krzewów. Uporządkowano park przy ulicy Parkowej. W tym czasie powstała piękna, promenada nad jeziorem Drawskim oraz dzielnica willowa wraz ze skwerem lip i klonów (obecnie ulica Kościuszki).(foto.4).
Foto 4. Skwer zieleni w poniemieckiej dzielnicy willowej; obecnie ulica Kościuszki.
Na potrzeby sportów kajakowych zaczęto porządkować brzegi jeziora Czaplino. Wykonano nasadzenia regularnych pasów topól w miejsce wcześniej usuniętej roślinności nadbrzeżnej.
Okres wojenny nie przyniósł znaczących zmian w systemie zieleni miejskiej. W latach powojennych, na skutek zasiedlania terenów przez ludność z wielu miejsc powojennej polski, następuje wzrost ludności. Tworzenie nowych terenów zieleni stało się w tym czasie potrzebą nie w pełni rozumianą i dostrzegalną przez ówczesne władze Czaplinka. Powstają, co prawda nowe osiedla i budynki użyteczności publicznej jednak, ale mało zainteresowania poświęca się tematowi zieleni miejskiej.
W 1963 r. cmentarz poniemiecki został przekształcony na park miejski. Zlikwidowano nagrobki i usunięto niższą zieleń krzewiastą, pozostawiono jedynie lipy rosnące wzdłuż głównego układu ścieżek.
Począwszy od 1970 r. wzrasta zainteresowanie władz rozwojem zieleni miejskiej, czego potwierdzeniem jest wzrost subwencji na jej rozwój i utrzymanie oraz zatrudnieniem architekta krajobrazu oraz pracowników fizycznych. Okres ten sprzyjał zieleni w Czaplinku. Wykonano dodatkowe nasadzenia wzdłuż ulic: Pławieńskiej, Wałeckiej, Złocienieckiej. Powstały przemyślane grupy zieleni wokół budynków administracji i szkół. Poprawiono stan zieleńców miejskich i wyznaczono nowe miejsca pod tę zieleń, w szczególności w miejscach reprezentacyjnych. Panująca wówczas w kraju moda na zakładanie pracowniczych ogrodów działkowych dotarła również do Czaplinka, czego wyrazem było powstanie dwóch dużych skupisk ogrodów działkowych przy ulicy Szczecineckiej i Al. 7-go Kołobrzeskiego Pułku Piechoty na powierzchni około 16 ha.
W latach 80, powstanie nowych osiedli mieszkaniowych przy ulicy Wałeckiej zwiększyło ilość zieleni w mieście poprzez wykonanie wysadzenia roślinności towarzyszącej blokom mieszkalnym, placom zabaw, boiskom, ścieżkom spacerowym itd.
Niekorzystnym zjawiskiem, jaki ma miejsce w tym czasie jest rozbudowa osiedli domów jednorodzinnych na skraju miasta, czemu często towarzyszyło usuwanie drzew wnikających w przestrzeń miasta, które stanowią przedłużenie strefy podmiejskiej. Przerwano w ten sposób kanał ekologiczny, pozostawiając jedynie grupy roślinności iglastej.
Ostatnie lata nie przyniosły istotnych zmian w systemie zieleni miasta. Brak jest nowych nasadzeń, a prowadzone prace pielęgnacyjne są niewystarczające. Prawdopodobnie ograniczone są brakiem środków na ich wykonanie.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.